Αποχαιρετισμός στην Γ’ Γυμνασίου

 

‘Άλλη μία χρονιά  έφτασε στο τέλος της. Μία χρονιά γεμάτη από γέλια, κλάματα, χαρές, στεναχώριες, γκρίνιες, νεύρα.

‘Όλα αυτά, όλες αυτές οι στιγμές έβαλαν τα τελευταία κομμάτια  στο πάζλ που ονομάζεται Γυμνάσιο.

3 υπέροχα χρόνια. 3 χρόνια που πέρασαν σαν ένας αέρας που από εδώ και πέρα θα μας ταξιδέψει αλλού.

Σε άλλους κόσμους. Σε άλλους ανθρώπους. Μπορεί να περάσουν τα χρόνια, αλλά πάντα πιστεύω πως όλες αυτές οι αναμνήσεις θα υπάρχουν μέσα μας. Πάντα θα θυμόμαστε τους καθηγητές, τις αντιγραφές που κάναμε, τις ωριαίες που παίρναμε και γενικά όλα όσα περάσαμε αυτά τα χρόνια.. Αλλά ήμασταν μαζί. ‘Ολοι  μαζί. Πάντα και παντού. Αυτό το κάνει πιο λυπηρό  που θα φύγουμε. Που θα χωριστούμε. Όπως λέει μία καθηγήτρια δεν πρέπει να στεναχωριόμαστε που χωρίζουμε, γιατί ξεκινάμε κάτι νέο στη ζωή μας. ‘Ένα μονοπάτι  καινούριο απλώνεται μπροστά μας και μας περιμένει να το διαβούμε. Το ταξίδι για τη δική μας Ιθάκη έχει αρχίσει. Είναι γεμάτο δυσκολίες, αλλά πρέπει  να φτάσουμε στον προορισμό μας, στον στόχο μας και όπως λέει και  ο Καβάφης.

           ¨Πάντα στο νου σου να ‘χεις την Ιθάκη. Το φτάσιμον εκεί είν΄ ο προορισμός σου. Αλλά μην βιάζεις το ταξίδι διόλου.  Καλλίτερα χρόνια  πολλά να διαρκέσει και γέρος πια  ν΄αράξεις  στο νησί, πλούσιος  με όσα κέρδισες στο δρόμο, μη προσδοκώντας πλούτη  να σε δώσει η Ιθάκη.  Η Ιθάκη σ’ έδωσε  τ΄ωραίο  ταξίδι.  Χωρίς αυτήν δεν θα΄ βγαινες στο δρόμο. Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε. Έτσι σοφός  που έγινες , με τόση πείρα,  ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν”

(Της μαθήτριας της Γ’ Τάξης Σακαβάλα Γεωργίας)